Ho:YAG — วิธีการที่มีประสิทธิภาพในการสร้างการปล่อยแสงเลเซอร์ขนาด 2.1 ไมโครเมตร

เลเซอร์เทอร์โมเคอราโทพลาสตี (LTK) ได้รับการพัฒนาอย่างรวดเร็วในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา หลักการพื้นฐานคือการใช้แสงความร้อนของเลเซอร์เพื่อทำให้เส้นใยคอลลาเจนรอบกระจกตาหดตัวลง และความโค้งส่วนกลางของกระจกตาโค้งงอ เพื่อให้บรรลุวัตถุประสงค์ในการแก้ไขภาวะสายตายาวและสายตาเอียง เลเซอร์โฮลเมียม (Ho:YAG laser) ถือเป็นเครื่องมือที่เหมาะสมที่สุดสำหรับ LTK เลเซอร์ Ho:YAG มีความยาวคลื่น 2.06 ไมโครเมตร ซึ่งจัดอยู่ในกลุ่มเลเซอร์อินฟราเรดกลาง เนื้อเยื่อกระจกตาสามารถดูดซับได้อย่างมีประสิทธิภาพ ความชื้นในกระจกตาสามารถถูกทำให้ร้อนและทำให้เส้นใยคอลลาเจนหดตัวได้ หลังจากการแข็งตัวของแสง เส้นผ่านศูนย์กลางของโซนการแข็งตัวของผิวกระจกตาอยู่ที่ประมาณ 700 ไมโครเมตร และความลึกอยู่ที่ 450 ไมโครเมตร ซึ่งเป็นระยะทางที่ปลอดภัยจากเยื่อบุผนังกระจกตา Seiler และคณะ (1990) ได้นำเลเซอร์ Ho:YAG และ LTK มาใช้ในการศึกษาทางคลินิกเป็นครั้งแรก ทอมป์สัน, เดอร์รี, อาลิโอ, คอช, เกเซอร์ และคณะ ได้รายงานผลการวิจัยอย่างต่อเนื่อง เลเซอร์ LTK ของ Ho:YAG ถูกนำมาใช้ในทางคลินิกแล้ว วิธีการที่คล้ายคลึงกันในการแก้ไขภาวะสายตายาว ได้แก่ การผ่าตัดกระจกตาแบบเรเดียล (radial keratoplasty) และการผ่าตัดรักษาด้วยเลเซอร์เอ็กไซเมอร์ (excimer laser PRK) เมื่อเปรียบเทียบกับการผ่าตัดกระจกตาแบบเรเดียล (radial keratoplasty) พบว่า Ho:YAG มีประสิทธิภาพในการคาดการณ์ภาวะ LTK ได้ดีกว่า และไม่จำเป็นต้องสอดหัววัดเข้าไปในกระจกตา และไม่ก่อให้เกิดภาวะเนื้อเยื่อกระจกตาตายในบริเวณที่ทำการแข็งตัวของเลือด PRK เลเซอร์เอ็กไซเมอร์ไฮเปอร์ออปติกจะเหลือเพียงช่วงกลางของกระจกตาที่ 2-3 มม. โดยไม่ทำลายชั้นกระจกตา ซึ่งอาจทำให้เกิดอาการตาพร่าและแสงจ้าในเวลากลางคืนมากกว่า Ho: YAG LTK จะเหลือเพียงช่วงกลางของกระจกตาที่ 5-6 มม. ไอออน Ho:YAG Ho3+ ที่เจือลงในผลึกเลเซอร์ฉนวนได้แสดงช่องเลเซอร์ระหว่างแมนิโฟลด์ 14 ช่อง ซึ่งทำงานในโหมดชั่วคราวตั้งแต่ CW ไปจนถึงโหมดล็อก Ho:YAG มักใช้เป็นวิธีที่มีประสิทธิภาพในการสร้างการแผ่รังสีเลเซอร์ขนาด 2.1 ไมโครเมตรจากการเปลี่ยนผ่าน 5I7-5I8 สำหรับการใช้งานต่างๆ เช่น การสำรวจระยะไกลด้วยเลเซอร์ การผ่าตัดทางการแพทย์ และการสูบ Mid-IR OPO เพื่อให้ได้การแผ่รังสีขนาด 3-5 ไมครอน ระบบที่สูบไดโอดโดยตรงและระบบที่สูบเลเซอร์ไฟเบอร์ Tm: [4] ได้แสดงให้เห็นถึงประสิทธิภาพความชันสูง ซึ่งบางระบบเข้าใกล้ขีดจำกัดทางทฤษฎี